Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos vero, inquit ille; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Cave putes quicquam esse verius.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob
rem a superiorum auctoritate discederet.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae
ratione dissentit.

At vero illa perfecta atque plena eorum, qui cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo Reges: constructio interrete. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Quid ergo?: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Si longus, levis.: Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Quid enim?: Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Easdemne res?: Est, ut dicis, inquit;