Nihil ad rem! Ne sit sane;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Duo Reges: constructio interrete. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Sed ad rem redeamus;: Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
Verum audiamus.: Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Avaritiamne minuis?: Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Quare conare, quaeso.: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Age sane, inquam.: Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Memini vero, inquam;: Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Immo alio genere;: Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut
fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo
philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera
caverent?

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est
noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Est, ut dicis, inquam.
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quod cum dixissent, ille contra.