Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Duo Reges: constructio interrete. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Polycratem Samium felicem appellabant. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Bork: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
A mene tu?: Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
Hunc vos beatum;: An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Paria sunt igitur.: Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista
sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et
cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem
memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Bork

Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Vide, quaeso, rectumne sit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Hoc simile tandem est?
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;