Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Duo Reges: constructio interrete. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi;

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus
viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius
adumbrata opinione laetentur?

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis,
levantur erroribus, nisi forte censes Ti.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Nam quicquid quaeritur, id habet aut generis ipsius sine personis temporibusque aut his adiunctis facti aut iuris aut nominis controversiam.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Nihil ad rem! Ne sit sane;
Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus?

Quonam modo?: Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Bork: Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Nulla erit controversia.: Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
At certe gravius.: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Certe non potest. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;