Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Duo Reges: constructio interrete. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Leonidas autem, rex Lacedaemoniorum, se in Thermopylis
trecentosque eos, quos eduxerat Sparta, cum esset proposita
aut fuga turpis aut gloriosa mors, opposuit hostibus.

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Praeteritis, inquit, gaudeo. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

ALIO MODO.: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Beatum, inquit.: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Non semper, inquam;: Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Si quae forte-possumus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Venit ad extremum; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
De illis, cum volemus.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Quin etiam ipsi voluptarii deverticula quaerunt et virtutes habent in ore totos dies voluptatemque primo dumtaxat expeti dicunt, deinde consuetudine quasi alteram quandam naturam effici, qua inpulsi multa faciant nullam quaerentes voluptatem.